Sigebert vond wel de oplossing voor een ander probleem, als we zijn conclusie een oplossing mogen noemen. Algemeen nam men aan, dat de eerste Scheppingsdag op 18 maart viel en de vierde, toen zon en maan geschapen werden op 21 maart. 21 maart was de dag van de lente-equinox – zo had het Concilie van Nicea besloten – en om die vast te stellen heb je nu eenmaal de zon nodig.

Beda had als meest waarschijnlijke jaar van de kruisiging het jaar 34 aangenomen. Ongelukkigerwijs viel in dat jaar de lentevollemaan op zondag 21 maart. Op die dag vierden de Joden hun Paasfeest, dus dit was de dag van het Laatste Avondmaal en Jezus zou de dag daarop aan het kruis zijn gestorven. Maar dat zou een maandag geweest zijn en volgens de Bijbel was de dag na de kruisiging de sabbat. Het jaar 34 klopte dus niet en het jaar 33 evenmin. Beda kwam er niet uit. Computisten uit de volgende eeuwen evenmin.

Er zijn geen contemporaine getuigenissen noch van Jezus’ geboorte noch van de Kruisiging. Om de jaren daarvan vast te stellen hebben we alleen de Bijbel.

Voor Victurius was het maken van een jaartelling niet zijn opdracht, maar een hulpmiddel om te bepalen wanneer Pasen zou vallen. Er bestond in de 5^e eeuw en later een controverse of Paaszondag tussen de 16^e en 22^e dag van de maanmaand viel dan wel tussen de 15^e en 21^e. Het Concilie van Orleans van 541 besliste ten gunste van het eerste; pas een paar eeuwen later vond het tweede algemeen ingang.

De Victuriaanse tabel bestaat uit zes kolommen. De eerste bevat de jaartallen van I tot DXXXII.